Το Κεφαλόβρυσο, είναι ένα από τα χωριά και η έδρα του Δήμου Πωγωνίου του Νομού Ιωαννίνων που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Το παλιό όνομά του ήταν Μιτζιντέι. Βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Βαλαώρα. Στην απογραφή του 2001 είχε 1040 κατοίκους, όλοι βλάχοι.

Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, ενώ αρκετοί είναι και εκείνοι που απασχολούνται στο (μοναδικό) εργοστάσιο, τη Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου – Χυτήρια και Ελασματουργία (θυγατρική της Ελληνικής Βιομηχανίας Οπλων), όπου κόβονται τα ελληνικά νομίσματα του ευρώ, καθώς επίσης κατασκευάζει κάλυκες και ταινίες χαλκού. Πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το Κεφαλόβρυσο ήταν από τα πλουσιότερα χωριά του Πωγωνίου. Οι κάτοικοι του ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία και υπολογίζεται ότι οι κάτοικοι του διατηρούσαν περί τα 40.000 πρόβατα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 οι περισσότεροι κάτοικοι μετανάστευσαν σε Αθήνα, Αλβανία και Γερμανία.

Το Κεφαλόβρυσο είναι ένα από τα τέσσερα χωριά του Νομού Ιωαννίνων, τα οποία πυρπόλησαν οι Γερμανοί κατά την Κατοχή. Το 1952, ο Κώστας Κλουβάτος πραγματοποιεί την πρώτη χωροπλαστική στο Κεφαλόβρυσο (Μνημείο θυμάτων κατοχής). Σύμφωνα με μαρτυρίες, το χωριό ιδρύθηκε από τον τσέλιγκα Φώτη Νάστα και στη συνέχεια ήρθαν και άλλες φάρες (σόγια) κατά το 1840. Όλα τα σόγια διέθεταν πριν τον Β´ παγκόσμιο πόλεμο κατοικίες και στη Βόρεια Ήπειρο την οποία οι περισσότεροι από τους κατοίκους θεωρούν πατρίδα τους.

Δείτε Επίσης