ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΣΙΜΩΝ ΣΙΝΑΣ, η δυναστεία του δούναβη

Η πορεία

Η οικογένεια Σίνα καταγόταν από τη Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου, όπου μετανάστευσε το 18ο αιώνα από το Σκαμνέλι Ζαγορίου. Ο Γεώργιος Σίνας (Νίσσα Σερβίας 1783 – Βιέννη 1856) έμεινε νωρίς ορφανός από μητέρα και έτσι μεγάλωσε με μια θεία του στις Σέρρες, όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Στη δεκαετία του 1790 πήγε κοντά στον πατέρα του Σίμωνα Σίνα στη Βιέννη, όπου συμπλήρωσε την ελληνική του παιδεία και έμαθε ξένες γλώσσες. Στα είκοσί του χρόνια έγινε επίσημα συνεταίρος στις βιομηχανικές και εμπορικές πατρικές επιχειρήσεις, όπου ανέπτυξε εξαιρετική δραστηριότητα. Το 1811 απέκτησε την αυστριακή υπηκοότητα. Διέθεσε μεγάλο μέρος των κεφαλαίων του για αγορά ακινήτων και έγινε ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας και ιδιοκτήτης αρχοντικών οικιών στην Αυστροουγγαρία. Τραπεζίτης διεθνούς περιωπής, ήταν όχι μόνον πιστωτής και χρηματοδότης μεγάλων επιχειρή-
σεων, αλλά και δανειστής κυβερνήσεων και αυτοκρατοριών. Από τις πιο σημαντικές βιομηχανικές επιχειρήσεις του Γεωργίου Σίνα ήταν τα νηματουργεία της Κάτω Αυστρίας και το εργοστάσιο χαρτοποιίας στην ίδια περιοχή. Μεγάλη ήταν επίσης η συμβολή του στην ανάπτυξη των συγκοινωνιών της αυστριακής αυτοκρατορίας, όταν ανέλαβε την κατασκευή σιδηροδρόμου από τη Βιέννη ως το Ράαμπ της Ουγγαρίας, του γνωστού σαν ‘‘Σιδηρόδρομος του Νότου’’ και παρόλο που το έργο δεν ολοκληρώθηκε, ο Σίνας θεωρείται πατέρας των σιδηροδρόμων των νοτίως του Δούναβη χωρών, καθώς και της Βαλκανικής. Υπήρξε ακόμη ο ιδρυτής της ‘‘Πρώτης Ατμοπλοϊκής Εταιρείας του Δουνάβεως’’, ο ανάδοχος της διώρυγας των ποταμών Δούναβη και Τίσσα, καθώς και της περίφημης κρεμαστής γέφυρας της Βουδαπέστης, της Γέφυρας των Αλυσίδων. Ο Γ. Σίνας, που διατηρούσε στενούς δεσμούς με την Ελλάδα, διορίστηκε το 1833 από το βασιλιά Όθωνα Πρόξενος της Ελλάδας στη Βιέννη, θέση που διατήρησε έως το θάνατο του. Εξαιρετικά γενναιόδωρος, ενίσχυσε οικονομικά την ελληνική παροικία της Βιέννης, την γενέτειρα της οικογένειάς του Μοσχόπολη, αλλά πρόσφερε και μεγάλα ποσά για τα φιλανθρωπικά και πνευματικά ιδρύματα του ελληνικού κράτους (Αρσάκειο, Πανεπιστήμιο, Οφθαλμιατρείο, Αρχαιολογική Εταιρεία κ.ά.). Η μεγαλύτερη όμως δωρεά του προς την Ελλάδα ήταν η ίδρυση, στην Αθήνα, του Αστεροσκοπείου, του οποίου η ανέγερση ανατέθηκε στο δανό αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν. Ανέλαβε επίσης τον εξοπλισμό του κτιρίου με κατάλληλα μετεωρολογικά και αστρονομικά όργανα. Για την προσφορά του αυτή τιμή-
θηκε με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος. Εξίσου πλουσιοπάροχα ευεργέτησε ο Σίνας και την Αυστροουγγαρία. Από τις ουσιαστικότερες προσφορές του ήταν η ίδρυση του Πολυτεχνείου της Βιέννης. Ο Σίμων Σίνας (Βιέννη 1810-1876) ήταν γιος του Γεωργίου. Φοίτησε στο κλασικό γυμνάσιο της Βιέννης και σπούδασε φιλοσοφία, ιστορία και πολιτική οικονομία στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Εργάστηκε κατόπιν στις οικογενειακές επιχειρήσεις και υπήρξε ο γενικός κληρονόμος της κολοσσιαίας πατρικής περιουσίας. Δεν επεξέτεινε τις εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις του πατέρα του, αλλά εισήγαγε νέες μεθόδους καλλιέργειας στις γαιοκτησίες του.

Σίμων Σίνας

Ο Σίμων Σίνας ανέπτυξε μια πολύ μεγάλη κοινωνική δραστηριότητα και ευεργέτησε πλουσιοπάροχα τις χώρες με τις οποίες συνδεόταν με οικονομικούς ή συναισθηματικούς δεσμούς, δηλαδή την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Ελλάδα. Ειδικότερα, στην Αυστρουγγαρία πρόσφερε τεράστια ποσά για φιλανθρωπικούς και πνευματικούς σκοπούς (Εμπορική Σχολή Βιέννης, Ακαδημία Βουδαπέστης, Εταιρεία Φίλων Μουσικής Βιέννης, νοσοκομεία και βρεφοκομεία της Βουδαπέστης). Στην Ελλάδα ο Σίμων Σίνας συνέχισε τις δωρεές του πατέρα του για τα ανθρωπιστικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, χορηγώντας επιπλέον σημαντικά ποσά για την αποπεράτωση της Μητρόπολης, του Αμαλίειου Ορφανοτροφείου, τη συντήρηση του Αστεροσκοπείου, για την καλύτερη λειτουργία του οποίου τοποθέτησε, ως διευθυντή τον διακεκριμένο γερμανό αστρονόμο Γιόχαν Φρήντριχ Γιούλιους Σμιτ, του οποίου κάλυπτε τη μισθοδοσία και τα έξοδα διαμονής του εφ΄όρου ζωής. Έγινε επίσης κάτοχος οικοπέδων στο κέντρο της Αθήνας και του γνωστού στα Νέα Λιόσια ‘‘Επτάλοφου’’ ή ‘‘Πύργου της Βασιλίσσης’’. Ο ίδιος όμως δεν μπόρεσε ποτέ να έρθει στην Ελλάδα. Το όνομα του Σίνα έχει κυρίως συνδεθεί με την ανέγερση του νεοκλασικού μεγάρου της Ακαδημίας Αθηνών, το οποίο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν και εκτελέστηκε από τον ομότεχνό του Έρνεστ Τσίλλερ, με τη βοήθεια ξένων και ελλήνων καλλιτεχνών, (Καρλ Ραλ, Λεωνίδας Δρόσης, Κρίστιαν Γκρίνπερκερλ κ.ά.). Άλλη σημαντική προσφορά του Σίνα ήταν οι απομέρους του ενέργειες και οι χρηματικές παροχές για την ανοικοδόμηση και διακόσμηση του ναού της Αγίας Τριάδος της Ελληνικής Παροικίας της Βιέννης. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έδειξε και για την επιμόρφωση ελλήνων καλλιτεχνών και επιστημόνων που σπούδαζαν στην Ευρώπη (Λεωνίδας Δρόσης, Νικηφόρος Λύτρας, Κωνσταντίνος Σάθας κ.ά.), στους οποίους πρόσφερε την αμέριστη οικονομική του ενίσχυση.
Ο Σίμων Σίνας χρημάτισε διάδοχος του Γεωργίου Σίνα στο Ελληνικό Προξενείο της Βιέννης (1855-58) και στη συνέχεια, αφού πολιτογραφήθηκε

Έλληνας πολίτης (1858), διορίστηκε Πρεσβευτής της Ελλάδας στις αυλές της Βιέννης, του Μονάχου και του Βερολίνου. Φιλοοθωνικός, διατήρησε σιωπηρά τη θέση του και μετά τη μεταπολίτευση του 1862, αλλά ύστερα από δύο χρόνια παραιτήθηκε. Τιμήθηκε με διακρίσεις από την Ελλάδα και από την Αυστρία. Το 1864 ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραγκίσκος Ιωσήφ του απένειμε τον τίτλο του αυλικού μυστικοσύμβουλου. Η σύζυγός του Ιφιγένεια Γκίκα καταγόταν από τα Γιάννενα (αν και είχε γεννηθεί στη Βουδαπέστη) και ήταν κόρη γιαννιώτη μεγαλέμπορου γουναρικών. Μαζί της απέκτησε τέσσερις κόρες και δύο ακόμη παιδιά τα οποία πέθαναν σε μικρή ηλικία. Ο Σίμων Σίνας ήταν φιλόδοξος, κοσμοπολίτης και ιδιαίτερα απλόχερος. Του άρεσε να αγοράζει τα καλύτερα μέγαρα στη Βιέννη και τη Βουδαπέστη. Οι χοροεσπερίδες και οι δεξιώσεις που έδινε στις επαύλεις του άφησαν εποχή. Είχε ιδιαίτερες και φιλικές σχέσεις με το αυτοκρατορικό ζεύγος της Αυστρίας, το Φραγκίσκο – Ιωσήφ Α’ και την Ελισσάβετ (Σίσσυ). Το κοινωνικό και πολιτιστικό του έργο συνέχισε μετά το θάνατό του η σύζυγός του Ιφιγένεια Σίνα, η τελευταία από τους εθνικούς ευεργέτες της οικογένειας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΝΑΣ

Ο Γεώργιος Σίνας, ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρος και ενίσχυσε οικονομικά την ελληνική παροικία της Βιέννης, τη γενέτειρα της οικογένειάς του Μοσχόπολη, αλλά πρόσφερε και μεγάλα ποσά για τα φιλανθρωπικά και τα πνευματικά ιδρύματα του ελληνικού κράτους. «Ευπροσήγορος και μειλίχιος στους τρόπους, ετήρει προς έκαστον, μικρόν ή μεγάλον, πλούσιον ή πένητα, ύφος ευγενές, εμφαίνον καρδίαν φιλάνθρωπον. Της αντιλήψεως την οξύτητα και της βουλήσεώς του το άκαμπτον και της πειθούς την ακαταμάχητον δύναμιν εκέκτητο εν σπανίω μέτρω. Ήταν άριστος σύζυγος και οικογενειάρχης, φιλόστοργος ως πατήρ και ευεργετικός προς άπαντας μεν τους υπαλλήλους, αλλά κατ’ εξοχήν προς εκείνους, οίτινες δια της δραστηριότητος, δια της νοημοσύνης και δια της τιμιότητας παρέσχον ελπίδας μελλούσης προαγωγής…».

Να πως τον περιγράφει ο βιογράφος του Αναστάσιος Γούδας στο έργο του ”Βίοι Παράλληλοι”: «Το εξωτερικόν του Σίνα καθίστα κατάδηλον το ένδον του ανδρός μεγαλείον και υπεδείκνυε του νοός αυτού το κράτος – υψηλός το ανάστημα, είχε πρόσωπον αρχαϊκόν. Οι μέλανες οφθαλμοί του εδείκνυον ηρεμίαν συνειδήσεως και δύναμιν ορθής κρίσεως – ήτο μεν σοβαρός το ήθος, αλλά ήπιος και επιεικής τους τρόπους – διετήρησε δε πάντοτε αλώβητα τα πατριαρχικά ήθη […] η κόμη της κεφαλής του, η λευκανθείσα κατά τα τελευταία είκοσι του βίου του έτη, εκόσμει πρότερον βοστρυχηδόν μέτωπον μεγαλεπίβολον, και μέγα ενδιαφέρον εμπνέον…». Αυστριακό διαβατήριο του έτους 1810, όταν ταξίδευσε στη Γαλλία, περιγράφει ως εξής τα χαρακτηριστικά του εθνικού ευεργέτη: «Ο επιδεικνύων το παρόν Γεώργιος Σίνας, Έλλην έμπορος και Τούρκος υπήκοος καταγόμενος εκ Μακεδονίας, είναι ηλικίας 28 ετών, μετρίου αναστήματος, με πρόσωπον ωοειδές, καστανά μαλλιά, καστανά
μάτια και μικρή μύτη, ντυμένος κατά τρόπον γερμανικόν…». Ο Γεώργιος Σίνας παντρεύτηκε το 1809 στη Βιέννη – σε δεύετο γάμο – την Αικατερίνη Ντέρα, ελληνίδα από τη Βουδαπέστη.

 

ΣΙΜΩΝ ΣΙΝΑΣ

Ο Σίμων Σίνας ήταν μια πληθωρική φυσιογνωμία. Δραστήριος, πανέξυπνος, ακούραστος, κοσμοπολίτης, και απέραντα φιλόδοξος. Κινήθηκε στους ψηλότερους κύκλους της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας και ανήκε στο στενό περιβάλλον του βασιλικού ζεύγους Φραγκίσκου-Ιωσήφ και Ελισάβετ. Ήταν φιλότεχνος και μαικήνας των τεχνών και επιδοτούσε απλόχερα όχι μόνο τους έλληνες καλλιτέχνες οι οποίοι σπούδαζαν στην Αυστρία, αλλά και τους αυστριακούς και ούγγρους. Η εμφάνισή του ήταν επιβλητική. Είχε πολύ πυκνά μαλλιά και πάντοτε περιποιημένο το υπογέννειο. Ντυνόταν με την πιο τελευταία λέξη της ευρωπαϊκής μόδας, ενώ στις επίσημες εκδηλώσεις εμφανιζόταν με όλα του τα παράσημα. Η όψη του απέπνεε αυτοπεποίθηση και σοβαρότητα. Του άρεσε πάρα πολύ να τον απαθανατίζουν, και γι’ αυτό διασώθηκαν πολλές φωτογραφίες του και χαρακτικά, μια προτομή του, ο ανδριάντας του Λεωνίδα Δρόση και πορτρέτα μεγάλων ζωγράφων. Ο παρατιθέμενος πίνακας έγινε εκ του φυσικού και είναι έργο του αυστριακού ζωγράφου Καρλ Ραλ, στον οποίο ο Σίμωνας παρήγγειλε και τέσσερις πίνακες αγωνιστών της επανάστασης του 1821. Ο Καρλ Ραλ φιλοτέχνησε και τις τοιχογραφίες της ζωφόρου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Σίνας παριστάνεται στον πίνακα με την επίσημη στολή του Έλληνα Πρεσβευτή, είναι αγέρωχος και περήφανος, χαμογελάει ελαφρά, κρατάει ξίφος και καπέλο και ακουμπάει το χέρι του στη βάση αρχαιοελληνικού κίονα. Στο στήθος του φέρει όλα του τα παράσημα. Ο ανωτέρω ανδριάντας είναι έργο του μεγά-
λου νεοέλληνα γλύπτη Λεωνίδα Δρόση, που ήταν προστατευόμενος του Σίνα και σπούδασε στη Βιέννη και τη Δρέσδη με έξοδά του. Θεωρείται ένα από τα πιο ωραία αγάλματα των Αθηνών. Στη βάση του απεικονίζεται το αυστριακό οικόσημα της οικογένειας Σίνα. Ο εθνικός ευεργέτης φέρει στο στήθος του μερικά από τα δεκάδες παράσημά του. Η οικογένεια των Σίνα τιμήθηκε με σωρεία διακρίσεων, ρωσικές, αυστριακές, ουγγρικές, οθωμανικές και ελληνικές και είχε τον ισόβιο κληρονομικό τίτλο του βαρώνου.

Βαρώνη ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΙΝΑ, σύζυγος του ευεργέτη

Το 1835 ο Σίμων Σίνας παντρεύτηκε την εικοσάχρονη Ιφιγένεια Γκίκα, (1815-1884), κόρη μεγαλέμπορου γουναρικών από τα Γιάννενα. Ο ευεργέτης την αγαπούσε πολύ, αν και, λέγεται, ό,τι είχε εξωσυζυγικές σχέσεις με τις χορεύτριες και τις τραγουδίστριες της Βιέννης, στις οποίες έκανε ηγεμονικά δώρα. Απέκτησαν μαζί έξι παιδιά, από τα οποία τα δύο (Αικατερίνη και Γεώργιος) πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Διακρινόταν για την ευγένεια, την αξιοπρέπεια και τη σοβαρότητά της. Μετά το θάνατο του συζύγου της κληρονόμησε την κολοσσιαία περιουσία του και ολοκλήρωσε τις ευεργεσίες του (Σιναία Ακαδημία, Αστεροσκοπείο Αθηνών κ.λπ.), ενώ έγινε η μεγαλύτερη χορηγός του Αρσακείου Παρθεναγωγείου, του Ορφανοτροφείου Γ. Χατζηκώστα και του Αμαλίειου Οικοτροφείου των Αθηνών και άλλων κοινωφελών ιδρυμάτων. Πέθανε στα 69 χρόνια της, χωρίς ουδέποτε να επισκεφτεί την Ελλάδα. Λίγο πριν από το θάνατό της η γιγαντιαία περιουσία των Σίνα είχε εξανεμιστεί (!) και όλες οι επιχειρήσεις της
οικογένειας πτώχευσαν, εκτός από εκείνες που είχαν δοθεί σαν προίκα στον κόμη Βίκτορα φον Βίμπφεν ο οποίος τις κράτησε, αν και χώρισε με την κόρη της.

Σίμων Σίνας & Ιωάννης Σίνας

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΙΝΑ, Βιέννη

Ήταν το κεντρικό μέγαρο των Σίνα, στο οποίο κατοικούσαν όταν βρίσκονταν στη Βιέννη και στεγάζονταν τα κεντρικά γραφεία των επιχειρήσεών τους. Στη θέση του υπήρχε ένα παλιό αρχοντικό που το αγόρασε το 1810 ο Σίμων Γεωργίου Σίνας, παππούς του εθνικού ευεργέτη. Το 1859 ο Σίμων Σίνας αποφάσισε να το επεκτείνει. Κάλεσε τον προσωπικό αρχιτέκτονα των Σίνα, Θεόφιλο Χάνσεν, ο οποίος κατεδάφισε ένα μέρος του αρχικού κτιρίου και δημιούργησε ένα νέο μέγαρο με καθαρά ελληνική νεοκλασική μορφολογία, όπως άλλωστε ήθελαν οι Σίνα. Το είπαν ‘‘Palais Sina’’. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ εντυπωσιακό. Το κτίριο ξεχώριζε από όλα τα άλλα μέγαρα της Βιέννης. Τα σαλόνια του και πολλά δωμάτια είχαν τοιχογραφίες με αρχαιοελληνικά θέματα, έργα των μεγάλων ζωγράφων Καρλ Ραλ και Κρίστιαν Γκρίπενκερλ. Γνώρισε μεγάλες δόξες και ήταν για πολλά χρόνια κέντρο συνάντησης των αριστοκρατικών και καλλιτεχνικών κύκλων.

ΜΕΓΑΡΟ ΖICHY, Βιέννη

ΜΕΓΑΡΟ ΣΙΝΑ – ΒΙΜΠΦΕΝ, Βιέννη

Ο γάμος της Αναστασίας Σίνα και του Βίκτορα Βίμπφεν έγινε με πρωτοφανή μεγαλοπρέπεια στην Ελβετία το 1860. Ο πατέρας της Σίμωνας της έδωσε προίκα – ματαξύ των άλλων – και το εικονιζόμενο μέγαρο που βρίσκεται στο κέντρο της Βιέννης. Το ζευγάρι έμεινε σε αυτό μέχρι το 1886, που πέθανε ο εθνικός ευεργέτης.
Από τότε εγκαταστάθηκαν στο οικογενειακό μέγαρο των Σίνα, επίσης στη Βιέννη, ενώ το κτίριο φιλοξένησε για χρόνια το Χρηματιστήριο της Αυστρίας.

   ——————————————–

ΠΑΛΑΤΙ ΓΚΟΝΤΟΛΟ, Ουγγαρία

Το μέγαρο αυτό της οικογένειας Σίνα βρίσκεται στη μικρή πόλη των 30.000 κατοίκων, το Γκόντολο, 30 χιλιόμετρα από τη Βουδαπέστη. Κτίστηκε το 1740 και είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της ουγγρικής αρχιτεκτονικής του μπαρόκ του 18ου αιώνα. Στα 1850 το αγόρασε ο Γεώργιος Σίνας και ανέθεσε στο αρχιτέκτονα Μίκλος Υμπλ να του δώσει τη μορφή που έχει σήμερα. Το 1864 το πούλησε ο Σίμωνας, μαζί με τον τεράστιο κήπο, σε μια βελγική τράπεζα. Στη συνέχεια το 1867 το αγόρασε το αυστριακό κράτος για θερινή κατοικία του αυτοκράτορα Φραγκίσκου – Ιωσήφ και της συζύγου του Ελισάβετ. Ύστερα από την κατάργηση της μοναρχίας, στα 1916, χρησιμοποιήθηκε σαν κατοικία του ούγγρου αντιβασιλιά Μίκλος Χόρτυ, από
το 1920 μέχρι και το 1940. Το επιβλητικό ανάκτορο, που έχει 130 δωμάτια, είναι σήμερα από τα κυριότερα τουριστικά αξιοθέατα της Ουγγαρίας και λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο και συνεδριακό κέντρο.

  ——————————————–

ΤΟ SPA ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΣΙΝΑ, Σλοβακία

Στα 1835 η οικογένεια των Σίνα αγόρασε μία τεράστια έκταση στην περιοχή Τρεντσκιάνσκε Τέπλις της Σλοβακίας, η οποία ήταν διάσημη για τις ιαματικές της πηγές από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στα 1875 κληρονόμησε τα κτήματα η Ιφιγένεια, κόρη του Σίμωνα Σίνα του νεώτερου (τότε κόμισσα ντέ Καστρί ). Στα 1885 επισκέφτηκε την Διεθνή Έκθεση των Παρισίων όπου είδε ένα μοντέλο λουτρού και χαμάμ, που την εντυπωσίασε. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αίγυπτο όπου και φιλοξενήθηκε από τον αντιβασιλέα Ισμαήλ, ο οποίος την ξενάγησε στα ονομαστά αραβικά χαμάμ της αιγυπτιακής πρωτεύουσας. Γυρνώντας αποφασίζει να κατασκευάσει το πρώτο SPA στην Ευρώπη και αναθέτει την ανέγερσή του στο διάσημο τσέχο αρχιτέκτονα και διευθυντή της Σχολής Καλών Τεχνών της Πράγας, Φράντισεκ Σμόραντζ το νεώτερο. Η κατασκευή κράτησε επί δύο χρόνια και περιλάμβανε δύο κτίρια. Ένα για τη διαμονή και ένα αυτοτελές για το χαμάμ. Το δεύτερο αυτό κτίριο έγινε σε ρυθμό μαυριτανικό και αποτελεί σήμερα το κυριώτερο αξιοθέατο της περιοχής. Δεν έχει καθόλου παράθυρα και ο φωτισμός του γίνεται από τα γιάλινα ανοίγματα των τριών τρούλλων. Στο κέντρο, ανάμεσα σε δύο φούρνους, βρίσκεται ένα μαρμάρινο συντριβάνι, ενώ οι τοίχοι είναι επενδεδυμένοι με μπλε πλακίδια, στα οποία είναι χαραγμένα τα αρχικά της Ιφιγένειας, που κράτησε το κτίριο μέχρι το 1909, όταν και το πούλησε

   ——————————————–

ΜΕΓΑΡΟ ΠΑΛΑΒΙΤΣΙΝΙ, Βιέννη

Πρόκειται για ένα από τα εμβληματικότερα κτίρια της Βιέννης. Ο βαρώνος Σίμων Σίνας ο νεότερος το είχε αγόρασε στα 1842 και, κατά την προσφιλή του τακτική, το πούλησε μετά από 6 χρόνια, χωρίς ουδέποτε να το χρησιμοποιήσει. Κτίστηκε στα 1784 και είναι ένα από τα πρώτα μπαρόκ κτίρια της Βιέννης, αν και διαθέτει και πολλά νεοκλασσικά στοιχεία. Θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα έργα του αυστρια-
κού αρχιτέκτονα Γιόχαν Χέντζεντορφ, όμως οι πρώτοι του ιδιοκτήτες το βρήκαν υπερβολικά απλό σε σύγκριση με το αυτοκρατορικό παλάτι που είναι εκεί κοντά. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του κτιρίου είναι οι τέσσερις Καρυάτιδες που πλαισιώνουν ανά δύο την κυρία είσοδο, που φιλοτέχνησε το 1786 ο διάσημος τότε γλύπτης
Φράντς Άντον Ζάννερ. Το μέγαρο, γνώρισε μεγάλες δόξες στη διάρκεια της ζωής του, όπως όταν ο Όρσον Ουέλλες γύρισε εκεί στα 1950 σκηνές από την περίφημη ταινία του ‘‘Ο Τρίτος Άνθρωπος’’. Σήμερα ένα τμήμα του λειτουργεί ως Συνεδριακό Κέντρο, ενώ σε ένα άλλο στεγάζεται έκθεση με αρκετά έργα του περίφημου ισπανού ζωγράφου Σαλβατόρ Νταλί..

ΠΑΛΑΤΣΟ ΓΚΡΑΣΣΙ, Βενετία

ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ, Νέα Λιόσια Αττικής

Ήταν το πιο αγαπημένο κτήμα της Βασίλισσας Αμαλίας. Είχε έκταση 2.500 στρέμματα και το είχε μετατρέψει σε πραγματικό παράδεισο. Μεταφύτευσε αμπέλια και κάθε είδους δέντρα και φυτά που έφερε από την Ιταλία, ενώ αγόρασε αγελάδες που φημίζονταν για «την ωραιότητα και την ευσαρκίαν τους….», από την Αγγλία. Η γοητεία του κτήματος είχε αιχμαλωτίσει τον Όθωνα και την Αμαλία, η οποία χαιρόταν να παίζει με ένα ζευγάρι καμηλοπαρδάλεις οι οποίες βρίσκονταν εκεί. Το κτήμα ονομάστηκε ‘‘Επτάλοφος’’ από τους επτά κατάφυτους λόφους που το περιβάλλουν. Στα 1854 στη θέση ενός παλαιού κτίσματος η Αμαλία κατασκεύασε την έπαυλή της, ένα κτίριο γοτθικού ρυθμού. Αρχιτέκτονας ήταν ο Φρανσουά Μπουλανζέ. Ο Σίμων Σίνας αγόρασε την Επτάλοφο από την Αμαλία το 1870, μετά την εκθρόνιση και το θάνατο του Όθωνα. Έξι χρόνια αργότερα, η χήρα του Ιφιγένεια την πούλησε. Σήμερα
ονομάζεται ‘‘Οικολογικό Πάρκο Αντώνης Τρίτσης’’. Το παλατάκι (το ‘‘Tour la Reine’’, όπως το αποκαλούσε η Αμαλία) είναι σχετικά μικρό και δεν περιλαμβάνει κανενός είδους αποθηκευτικούς χώρους. Στο ισόγειο συνδέονται με την αίθουσα υποδοχής μόνο τα τρία μικρά σαλόνια. Τον πρώτο όροφο καταλαμβάνει, σχεδόν ολόκληρο, η κυρίως αίθουσα (υπάρχουν μόνο δύο μικρά δωμάτια), η όποια χρησιμοποιείτο για γεύματα, υποδοχές και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Η σημαντικότητα του χώρου τονίζεται με τις τοιχογραφίες, οι οποίες απεικονίζουν σε μεγάλες διαστάσεις και σε έντονο μπλε φόντο, τα εμβλήματα της Ελλάδας, της Βαυαρίας και του Όλντενμπουργκ (τόπος καταγωγής της Αμαλίας). Το πάτωμα είναι ξύλινο από παλίσανδρο, άγνωστο στην τότε Αθήνα. Γενικώς κυριαρχεί το γοτθικό στοιχειό. Ο χρυσοδουλεμένος διάκοσμος και η γλυπτική διακόσμηση προ
έρχονται ακριβώς από το γοτθικό ρυθμό. Η Αμαλία παρήγγειλλε την επίπλωση του παλατιού της στο Παρίσι. Και παντού υπήρχαν λουλούδια – και μέσα και έξω. Η αδυναμία της βασίλισσας για τα φυτά ήταν παγκοσμίως γνωστή. Έτσι ο Μωχάμεντ Άλυ έστειλε από την Αίγυπτο φοίνικες, η βασίλισσα της Ισπανίας τριανταφυλλιές από την Ανδαλουσία, η αυτοκράτειρα της Βραζιλίας διάφορα σπάνια είδη δέντρων, αλλά
και από το σουλτάνο της Τουρκίας έφτασαν φυτά από τον Λίβανο. Η Αμαλία ικανοποιημένη διαπίστωνε: «Ο κήπος μου είναι ένας παράδεισος, για τον οποίο έχουν καταβάλει τέλη όλα τα μέρη του κόσμου…»…

Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΑΛΥΣΙΔΩΝ, Βουδαπέστη

Ο πολυτάλαντος ηπειρώτης τραπεζίτης Γεώργιος Σίνας ο νεώτερος είναι ο βασικός παράγοντας της δημιουργίας του εντυπωσιακότερου έργου της Βουδαπέστης, που είναι και το έμβλημα της πόλης, της “Γέφυρας των Αλυσίδων”, η οποία είναι εξίσου γνωστή και ως “Γέφυρα Σίνα”. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1830 η Βούδα και η Πέστη ήταν ξεχωριστές πόλεις, και αυτό γιατί μεσολαβούσε ο Δούναβης. Η επικοινωνία γινόταν μόνο με βάρκες και σχεδίες. Η ιδέα για μια μόνιμη γέφυρα ήταν του κόμη Ιστβάν Σετσένι προσωπικού φίλου του Σίνα. Στα 1835 πρότεινε στο Γεώργιο Σίνα να αναλάβει τη χρηματοδότηση του κολοσσιαίου έργου. Η πρόταση αυτή ήρθε ως συνέχεια της γνωριμίας τους και της εμπιστοσύνης που είχε προς αυτόν. Ο έλληνας επιχειρηματίας συνειδητοποίησε αμέσως ότι επρόκειτο για κάτι που
σήμαινε πολύ περισσότερο από μια απλή οικονομική δραστηριότητα – ήταν έργο ζωής. Χρηματοδότησε τη γιγαντιαία επιχείρηση κατασκευής με ατελείωτα χρήματα, χωρίς οποιοδήποτε οικονομικό όφελος. Η κατασκευή κράτησε 10 χρόνια (1839 – 1849). Την γέφυρα σχεδίασε ο άγγλος μηχανικός Ουίλιαμ Τιέρνεϊ Κλαρκ και την ολοκλήρωσε ο συνώνυμός του Άνταμ Κλαρκ. Έχει μήκος 380 μ. και υποστηρίζεται από δύο τεράστιους πύργους. Το προγεφύρωμά της “φυλάσσεται” από τα δύο μεγάλα πέτρινα λιοντάρια. Λέγεται ότι ο γλύπτης που τα φιλοτέχνησε, ο Γιάνος Μαρ-
τσάλκο, ήταν πολύ απογοητευμένος γιατί… ξέχασε να βάλει γλώσσες στα στόματά τους και έτσι αποφάσισε να πνιγεί στον Δούναβη ! Στην πραγματικότητα τα λιοντάρια έχουν γλώσσες, που όμως μετά βίας διακρίνονται. Πάντως η γέφυρα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της γεφυροποιίας εκείνου του καιρού. Μετά από την κατασκευή της η Βούδα και η Πέστη ενώθηκαν σε μια ενιαία πόλη, την πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, Βουδαπέστη

ΣΙΝΑΙΟ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ, Αθήνα

ΣΙΝΑΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ, Αθήνα

Η γνωστότερη και πιο μεγάλη ευεργεσία της οικογένειας των Σίνα στην Ελλάδα. Στα 1856 ο Σίμων Σίνας πραγματοποίησε γιγαντιαία δωρεά προς το ελληνικό κράτος για την ανέγερση κτιρίου στο οποίο θα στεγαζόταν η μέλλουσα να ιδρυθεί Ακαδημία. Το σχεδίασε ο φίλος του αρχιτέκτονας Θεόφιλος Χάνσεν, ενώ το ολοκλήρωσε ο Έρνεστ Τσίλλερ. Πηγή έμπνευσης του Χάνσεν ήταν η Ακρόπολη και κυρίως το Ερεχθείο από το οποίο πήρε τα στοιχεία του ιωνικού ρυθμού που κυριαρχούν στο εντυπωσιακό οικοδόμημα. Η κατασκευή του κτιρίου κράτησε 31 ολόκληρα χρόνια, με διακοπές. Τον Απρίλιο του 1876 πέθανε ο βαρώνος Σίμων Σίνας και την ευθύνη για τη συνέχιση των εργασιών ανέλαβε η χήρα του Ιφιγένεια. Στις 20 Μαρτίου του 1887 ο Ε. Τσίλλερ, ως πληρεξούσιος των κληρονόμων του Σίμωνα Σίνα, παρέδωσε στον τότε πρωθυπουργό το μέγαρο της αποκαλούμενης “Σιναίας Ακαδημίας”, η οποία ως οργανισμός λειτούργησε μόλις το 1926. Το εσωτερικό της Σιναίας Ακαδημίας διαθέτει πλούσιο ζωγραφικό διάκοσμο, με οκτώ γιγαντιαίες τοιχογραφίες με θέμα το μύθο του Προμηθέα. Τις εκτέλεσε ο σημαντικός γερμανός ζωγράφος Κρίστιαν Γκρίπενκερλ, με δαπάνη του Σίμωνα Σίνα και τη συνεργασία του Θεόφιλου Χάνσεν. Η εντυπωσιακότερη σύνθεση βρίσκεται στο υπέρθυρο της μεγάλης αίθουσας της
Ακαδημίας και τιτλοφορείται ‘‘Η Τιτανομαχία’’. Όλοι οι θεοί του Ολύμπου είναι γύρω από το Δία, του οποίου ηνίοχος είναι ο Προμηθέας που έχει μαζί του τους κεραυνούς των Κυκλώπων. Ο Δίας εκσφενδονίζει τους Τιτάνες, τους οποίους αρπάζουν οι Εκατόγχειρες και τους ρίχνουν στο βάραθρο. Στο υπέρθυρο της εισόδου της αίθουσας τελετών έχει χαραχθεί η επιγραφή: ΣΙΜΩΝ ΣΙΝΑΣ ΕΚΤΙΣΕΝ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙΝ, Η ΔΕ ΓΥΝΗ ΑΥΤΟΥ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΑΠΕΤΕΛΕΣΕΝ.

ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Τα μαρμάρινα εναέτια γλυπτά ως και τα αγάλματα στην πρόσοψη του κτιρίου της Ακαδημίας των Αθηνών είναι το σημαντικότερο σύνολο αυτού του είδους που έγινε
στην Ελλάδα στο 19ο αιώνα και φιλοτεχνήθηκαν από το Λεωνίδα Δρόση. Στο κεντρικό αέτωμα παριστάνεται η Γέννηση της Αθηνάς. Στο κέντρο ο Δίας, αριστερά η πάνοπλη Παλλάδα και η Ίριδα που μεταφέρει την είδηση του γεγονότος. Δεξιά ο Ήφαιστος γυμνός και η Ήρα, που παρακολουθεί ζηλότυπα τα δρώμενα. Αυτή η αριστοτεχνική πολυπρόσωπη σύνθεση έγινε σε σχέδιο του αυστριακού ζωγράφου Καρλ Ραλ. Το 1875 τα γλυπτά ήταν στη θέση τους, αφού προηγουμένως το τύμπανο του αετώματος βάφτηκε χρυσό. Το σύνολο συμπληρώθηκε με δύο όρθιους θεούς και δύο καθιστούς φιλόσοφους. Την Αθηνά και τον Απόλλωνα πάνω στους ψηλούς ιωνικούς κίονες και τους Σωκράτη και Πλάτωνα δίπλα στο κλιμακοστάσιο. Τα δύο τελευταία έγιναν αργότερα, στα 1885, από ιταλούς τεχνίτες που βασίστηκαν στα προπλάσματα του Δρόση.

ΟΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΑ ΣΙΝΑ

Ο εθνικός ευεγέρτης ήταν ιδιαίτερα απλόχερος. Ο εθνικός ευεγέρτης ήταν ιδιαίτερα απλόχερος προς τα πνευματικά ιδρύματα της θετής του πατρίδας, της Αυστροουγγαρίας. Το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου της Βιέννης κτίστηκε με δική του δωρεά το 1877-1884, από το διάσημο αρχιτέκτονα Χάινριχ φον Φέρστελ (1828-1883). Για το Εθνικό Μουσείο Βουδαπέστης ο Σ. Σίνας αγόρασε και δώρησε όλα τα εκθέματα του τμήματος Φυσικής Ιστορίας. Υπήρξε ακόμη ο μεγαλύτερος δωρητής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Αυστρίας και της Ανώτατης Εμπορικής Σχολής της Βιέννης. ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, Βιέννη, ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, Βουδαπέστη, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, Βιέννη, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ, Αθήνα, ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ, Βιέννη, ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Σύρος, ΑΜΑΛΙΕΙΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ, Αθήνα, ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΕΙΟ, Αθήνα, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ, Αίγινα, ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ – ΣΙΝΑ, Αθήνα, ηταν μερικα απο τις ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ το ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΑ ΣΙΝΑ.

Απόσπασμα από το λεύκωμα με τίτλο «ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΣΙΜΩΝ ΣΙΝΑΣ η δυναστεία του δούναβη»  του Ζωσιμαία Σχολή, Ιωάννινα, Ήπειρο